Анотація

Wybudowane w okresie 1960-1990 budynki wielkopłytowe stanowią obecnie podstawowy składnik zasobów mieszkaniowych w Polsce, ale także w innych krajach głównie dawnego bloku wschodniego, np. na Ukrainie. Wraz z rozwojem budownictwa prefabrykowanego stawały się coraz bardziej zauważalne jego wady. Zarówno w Polsce jak i na Ukrainie nie istnieją żadne kompleksowe i wiarygodne badania, analizy i statystyki, z których wynikałoby, które budynki znajdują się w dobrym lub złym stanie technicznym. Prowadzone prace modernizacyjne w większości przypadków ograniczały się najczęściej do prac termomodernizacyjnych. W Polsce prace te są już przeprowadzone w większości tego typu obiektów, lecz na Ukrainie proces ten nie jest jeszcze zaawansowany. W żadnym z tych państw nie dokonywano kompleksowych ocen stanu technicznego tych budynków i następnie określenia stopnia ich zużycia. Jest to szczególnie istotne, bowiem dopiero na tej podstawie powinny być przyjmowane koncepcje i zakresy rzeczowe prac remontowo-naprawczych. W aktualnych warunkach polskich i ukraińskich ma to fundamentalne znaczenie, ponieważ z powodów ekonomicznych nie ma możliwości, aby w najbliższych kilkudziesięciu latach budynki te zostały zastąpione innymi, nowymi obiektami, tak jak to czyni się obecnie, np. w Niemczech i Francji.

Na początku należy przeprowadzić diagnostykę globalną w celu sprecyzowania miejsc w budynku, w których znajdują się potencjalne wady i uszkodzenia. Można w tym celu zastosować, np. metody termowizyjne.

Pomiary termowizyjne pozwalają także na określenie miejsc, w których występują w budynku wielkopłytowym nadierne zawilgocenia. Długotrwale występujące zawilgocenia mogą prowadzić do powstaniagrzybów i pleśni, co z kolei negatywnie wpływa na zdrowie użytkowników mieszkań. Zawilgocenia bardzo niekorzystnie wpływają także na stan techniczny elementów konstrukcyjnych budynków wielkopłytowych.

Badania termowizyjne zaliczane są to badań globalnych, które należy wykonać jako jedno z pierwszych. Na podstawie tego badania ustalić można występowanie miejsc, w których występują potencjalne uszkodzenia i defekty w przegrodach budynków wielkopłytowych. W dalszej kolejności można wtedy badać wytypowane miejsca innymi, bardziej dokładnymi metodami.